«Sorry που σας …αγάπησα»

Γιώργος Μαστής

Η «συγγνώμη» ανέκαθεν αναγνωρίζεται και εκτιμάται ως μια έκφραση αναγνώρισης του λάθους. Από εκεί και πέρα επαφίεται στην απέναντι πλευρά να την αποδεχτεί και να διαγράψει αυτό που έκανες και ενόχλησες.

Στην δουλειά, στην αγάπη , στην οικογένεια είναι ωραίο να συγχωρείς. Δείχνει ανωτερότητά, καλοσύνη και ωριμότητα.


Όταν όμως, η «συγγνώμη» λέγεται , απλά και μόνο για να ειπωθεί ή για να εξυπηρετήσει συμφέροντα, τότε δεν γίνεται αποδεκτή! Τότε λέγεται κοροϊδία και εξαπάτηση! Λέγεται “sorry” !

Πώς να συγχωρέσεις, όταν σου το ζητάνε πριν το ταμείο (κάλπη). Πώς να συγχωρέσεις, όταν τα λάθη επαναλαμβάνονται και κάθε φορά χειρότερα. Πώς να συγχωρέσεις, όταν ξέρεις ότι δεν ήταν λάθος αλλά … επίτηδες. Πώς να συγχωρέσεις όλους τους σωτήρες, που σε κατέστρεψαν και τώρα βρήκαν τον «καινούριο» δρόμο.

Eίναι δύσκολο, είναι αδύνατον, να κάνεις πάλι πίσω, να τα σβήσεις και να δώσεις δεύτερη, τρίτη, τέταρτη…πόσες ευκαιρίες ακόμα;

Η ζωή μας είναι μια πανέμορφη και ευχάριστη διαδρομή, που την έκαναν αδιέξοδο. Ξέχασαν όμως να κλείσουν την Κερκόπορτα. Από εκεί θα βγούμε πάλι στον ίσιο δρόμο. Θα δούμε τον ήλιο μετά από την μεγαλύτερη πανσέληνο της χρονιάς !

Tα “sorry” λοιπόν τελείωσαν. Είχατε τον χρόνο να διορθώσετε τα λάθη σας. Τώρα ήρθε η ώρα της κρίσης!

Α, και μην ακούσω κλάψες από Δευτέρα …