«Οι διάλογοι…»

Από τον Γιώργο Μαστή

 -- Γειά σας, τι κάνετε , πως είναι η σύζυγος, τα παιδιά , όλοι καλά ;

 -- Όλοι καλά,  εσείς πως είσαστε ; Καλά;

 -- Πάντα καλά!

 (Πρώτη ρουφηξιά καφέ) ...

--Το έμαθες; Oι άνεργοι έφθασαν το ενάμισι εκατομμύριο!

-- Κιόλας ; Τόσο γρήγορα; Δεν τους προλαβαίνεις τους άτιμους!
-- Και δεν λένε ένα ευχαριστώ, που δούλευαν και τόσα χρόνια. Όλο ζητάνε επιδόματα. Δεν έχουν κάνει οικονομίες; Όλα τα έτρωγαν;

 -- Μόνο αυτοί , εδώ ζητάνε και αυτοί που δουλεύουν. Θέλουν λέει τις συμβάσεις τους. Άκου θράσος ! Βρε δε λες που δουλεύεις !

(Παύση για δεύτερη  ρουφηξιά καφέ)

 -- Γιατί οι έμποροι που θέλουν  το ΦΠΑ ; Τι να το κάνεις ρε άνθρωπε, αφού θα τα ξαναδώσεις πίσω. Γύρω – γύρω τα λεφτά θα κάνουμε;

 -- Αγόρι μου δεν τους ενδιαφέρει το κράτος. Νοιάζονται μόνο για τον εαυτούλη τους. Γι΄ αυτό φτάσαμε εδώ!

(Να πιούν και λίγο νεράκι)

 -- Και έχεις και τους συνταξιούχους, που ζουν εκατό  χρόνια και έχουν την απαίτηση να τους πληρώνεις μέχρι να πεθάνουν!

 -- Απαράδεκτο! Mόνο  σε αυτή την χώρα συμβαίνουν αυτά. Κανονικά στα ογδόντα έπρεπε να διακόπτεται η σύνταξη, και να ξαναδουλεύουν!

 -- Τι να κάνεις είναι καλομαθημένοι όλοι. Δεν είναι όπως οι Ευρωπαίοι.

(Τέλειωσε και ο καφές)

 --  Αυτά πρέπει να αλλάξουν αγορίνα!

 --  Όλα θα τα φτιάξουμε, μην ανησυχείς. Σιγά – σιγά.

 --  Θα τα πούμε πάλι αύριο…