Μα γιατί όλο χασμουριέμαι...;

Οι σιαγόνες τεντώνονται, το στόμα ανοίγει και εισέρχεται
μια μεγάλη ποσότητα αέρα. Μετά ακολουθεί μια σύντομη εκπνοή, συνοδευμένη από ένα αίσθημα ευεξίας. Μήπως ήδη χασμουρηθήκατε; 

Η επιστήμη επιδεικνύει τα τελευταία χρόνια μεγάλο ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο τομέα και τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι πολύ ενδιαφέροντα. 
Για παράδειγμα, έχει διαπιστωθεί ότι έχουν την τάση να χασμουριούνται όσοι πέφτουν με αλεξίπτωτο, οι αθλητές που παίρνουν μέρος στους Ολυμπιακούς, καθώς και οι κλασικοί μουσικοί πριν ανέβουν στη σκηνή.Ο πατριάρχης της ιατρικής, ο Ιπποκράτης, ήταν ο πρώτος που έγραψε σχετικά με αυτό το θέμα. Σύμφωνα με τη θεωρία του, πρόκειται για ένα σύστημα που αποβάλλει τον «κακό αέρα» από τους πνεύμονες.
Σε πολλές άλλες τις περιπτώσεις οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μηχανισμό μετατόπισης του ενδιαφέροντος. Όταν νιώθουμε πιεσμένοι, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε γι’ αυτό, κάποιες φορές το σωματοποιούμε και το κάνουμε χασμουρητό.Επίσης έμβρυα, ακόμα και δώδεκα εβδομάδων, τεντώνονται μες στη μήτρα όταν χασμουριούνται. 

Ομαδικό χασμουρητό
Το 2005 μια ομάδα Γερμανών και Σουηδών νευροεπιστημόνων,  περιέγραψε ότι, κατά τη διάρκεια ενός «μεταδοτικού χασμουρητού», ενεργοποιείται η άνω κροταφική αύλακα, η ίδια δομή που ενεργοποιείται με την αντίληψη της κίνησης των ματιών και του στόματος. Αυτή η συλλογική τάση ίσως παγιώθηκε κατά τη διάρκεια της εξέλιξης ως ένα εργαλείο για να «κοινοποιείται» η κατάσταση επαγρύπνησης και ετοιμότητας σε μια ομάδα. Παρ’ όλο που δε γνωρίζουμε αν είναι όντως έτσι, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την αχαλίνωτη δύναμη που μας ωθεί να χασμουρηθούμε. Είναι τυχαίο που ανοίξατε το στόμα σας τόσες φορές διαβάζοντας αυτό το άρθρο;